İşletmiş olduğu banka 1859 yılında itibaren giderek güç kazanınca, Louis Auguste Eylül ayında Aix’in batısındaki dış mahallelerden birinde, 18.yüzyıldan kalma bir malikhâne satın almayı başardı. Aslında Louis – Auguste bu mülkü muhtemelen borcunu geri ödemeyen borçlulardan birinden satın almıştı. Jas de Bouffan oldukça bakımsız durumda idi.
Louis Auguste bu sebeple Aix’teki aile evini, ailenin ana meskeni olarak 1870 yılına kadar korudu. Paul artık yirmi yaşına gelmişti, hala hukuk okuyor, bir yandan da Paris hasreti çekiyordu. Bütün bu olanlara rağmen bu kır evini hemencecik sevmişti.; Yine de ondan hayatı boyunca ” babamın evi ” diye bahsedecekti. Daha sonraki yıllarda ise Jas de Bouffan ile onun geniş arazisi sık sık resimlerinin ve çizimlerinin konusu olacaktı.
İlk çalışmalar
Cézanne hukuk okurken bir yandan da sanat derslerine devam etti. 1860-61 senesinin kışında yaptığı bir manzara serisi de dahil olmak üzere bu dönemdeki çalışmalarının çoğu günümüze ne yazık ki ulaşamadı. Cézanne’ın kendisi,belki de babası, onları yok etmiş olabilir. Zola ile diğer arkadaşlarına yolladığı mektupları süsleyen eskizler ve karikatürler gibi ilk çizimlerinden bazılarıysa günümüzde kaldı.
Ama Cézanne’ın git gide büyüyen hayal kırıklığı ve haşinliği, Jas De Bouffan’ın zemin katındaki salonda 1859 ile 1860 yılları arasında yaptığı duvar resimlerinde kendini gösterir.
” Dört Mevsim” i konu alan beceriksizce yapılmış, klasik temaya sahip bu panellere, açıkça 1811 tarihi atılmış, bazı çalışmaları Aix Müzesi’nde bulunan ve büyük saygı gösterilen neo-klasik sanatçı Jean-Auguste-Dominique Ingres’e karşı incelikli bir hiciv olarak da görülebilir. Kuşkusuz bu duvar resimleri 1860 yıllarında yapacağı vahşi ve dışavurumcu fırça işlerinden oldukça farklıdır.
1865 yılında bu panellerin tam ortasına babasını gazete okurken gösteren bir portre yapmış, koyu renk bir boya ile de boyamıştı. Renk düzeni olağanüstüdür. Yumuşak toprak rengi katmanlar tuğla rengi yer karolarından yayılan parlaklık ile kontrast oluşturmaktadır.