Edgar Degas bir keresinde ” Bana dansçıların ressamı diyorlar ” diye yazmıştı. Gerçekten de, yağlı boya ve pastel boya resimlerinin yarısından fazlasında, Paris Operası’ndaki genç corps de ballet üyelerinin sahne üzerindeki ve provadaki hallerini betimlemişti. 1870’lerde, neredeyse takıntılı bir biçimde, yalnızca bu temayla ilgili eskiz ve resimler yapmıştı.
Bale Sınıfı, sırt germe hareketleri yapan genç balerinlerin bulunduğu detaylarla samimi bir resim olsa da aslında pek öznel olmayan ögeler de barındırıyordu.
Edgar Degas, ” Güzel dokuların resmini yapmak ve hareketi çizgiyle aktarmak için dansçıları kullanıyorum ” diyordu. Çarpıcı ve bir merkezi olmayan bu kompozisyonda balerinler ve anneleri, öğretmen Jules Perrot’nun etrafına toplanmıştı.
Eserin asimetrik tasarımı, farklı bakış açısı ve birbirinden kopuk figürleri doğaçlama çekilmiş bir fotoğrafa benziyor, ve Degas’nın koleksiyonunu yaptığı Japon ukiyo-e tasarımlarını hatırlatıyordu.
Döşeme tahtalarının paralel çizgileri, gözü bir aşağı bir yukarı yönlendirerek hareketli bir mekan algısı yaratıyordu. Doğaçlama görünümüne rağmen bu resim, Degas’nın üzerinde çalışırken hayli değişikler yaptığı kurgusal bir resimdi.