Mayıs 1508 yılında kendini ressam olarak değilde daha çok heykeltıraş olarak gören Michelangelo Buonarroti, Papa 2. Julius Della Rovere’den gelen resim yapma görevini her ne kadar istemese de kabul eder. Sanatçı, Vatikan’ın resimlerinin temasıyla ilgili olan temaları reddeder, var olan yıldızlı sade gökyüzü tasviri yerine daha çok karmaşık mimari bezeme programını uygular.
Resimler kirişler ve tavanla birleşerek Yaratılış Kitabının önemli sahnelerini 9 ayrı panel şeklinde meydana getirir. Tavanın ritmik bir biçimde geniş resim alanlarına bölünmesi ve ignudi ile komşu olan sahneler kronolojik sıralanmış 4 büyük sahnenin önemini vurgular. Işığın Karanlıktan Ayrılması, Adem’in Yaratılışı, İlk Günah ve Cenneten Kovulma ile Tufan. 300 yüzden fazla figür içeren bu devasa proje dört yılda tamamlanmıştır.
Eserde dikkat edilmesi gereken yerler
1-) Yeremya
Eski Ahitteki Yeremya peygamberini temsil eden bu devasa figürün Michelangelo’nun kendi olması olanıklıdır. Figüre dikkatlice bakacak olursak figür odukça düşünceli gözüküyor.
2-) Adem’in yaratılışı
Tavanın ortalarında yer alan Adem’in Yaratılışı, şapelin en ünlü freskidir.Katolik inanca göre insan Tanrı’nın suretinde yaratılmıştır. Michelangelo bu freskte, Yaratıcının Ademe dokunup ona ruhunu üflemesini temsil eder.
3-) İgnudi
Tavanın orta bölümünde küçük yerlerde yer alırlar. Bu motif Michelangelo’nun anotimi bilgisini gösterir ve antik heykellerle yaptığı çalışmalara dayanır.
4-) Libyalı kadın kahinler
Antik çağa ait 5 kadın büyücü figürü bulunur. Bunlar İsa’nın gelişini önceden bildiren ve ve vücut bulmayı bildiren kahinlerdir. Libyalı bu kadın figürü Sistina tavanındaki en sade figürdür.
5-) Tanrı’nın gezegenleri yaratışı
Işığın Karanlıktan Ayrılması adlı freskte, Tanrı; etrafı meleklerle çevrilmiş ve dalgalanan giysileriyle havada uçar vaziyetteyken kollarını iki yana açarak Güneş ve Ay’ı yaratır.